نويسنده انتقادي و شوخ طبع

ويليام سيدني پرتز «اوهِنري»، 1910 - 1862. نويسنده اي است امريکايي که سبک و سياق خاص خود را داراست.
پايان داستانهايش هميشه برخلاف حدس و گمان خواننده است که از نظر ساختار و گيرندگي، شاهکار داستان نويسي به شمار مي رود.
دايرة المعارف کاسل درباره‌ي اوهِنري (اُهنري) چنين مي نويسد:
«از امريکا بايد اوهنري را نام برد، هم براي موفقيت هاي معتبرش و هم به عنوان نويسنده اي که تأثير ماشينيسم را در داستان وارد کرد. شِگردش در پايان بندي داستان هايش سال ها، بسياري از خوانندگان را فريب داد. فقط در دو - سه داستانش عميقانه با واقعيت درگير شده است و شگرد اعجاب انگيز پايان داستانش را از ياد برده است. معمولاً چنين به نظر مي رسد که داستان هايش بيشتر به وسيله ي ماشين ساخته شده تا با قلم آدمي. ماشين داستان سازي که لطيفه گوست و قلبي انساني دارد! اما در معناي کلمه باز هم ماشين است.»
اوهِنري، شديداً تحت تأثير "موپاسان " بود و داستان هاي لطيفه وار وي را توسعه و تکامل بخشيد و به آن ها جنبه هاي مفرح و طنزآميزي عطا کرد.
داستان هاي کوتاهِ «بعد از بيست سال»، «آخرين برگ»، «ارمغان مُغان» و ... تاکنون از وي به فارسي ترجمه شده است.
«او. هِنري» در سال 1862 م در شهر نيويورک به دنيا آمد. تا پانزده سالگي به تحصيل پرداخت و پس از آن مدرسه را ترک کرد و به کار کشاورزي پرداخت.
در سال 1887 ازدواج کرد و در همين سال شروع به نوشتن مقالاتي براي روزنامه ها نمود که مورد توجه بسيار واقع شد. در سال 1894 دست به انتشار يک روزنامه فکاهي - انتقادي زد که به صورت هفتگي منتشر مي شد. موفقيت او در انتشار اين روزنامه بي نظير بود و نوشته هاي انتقادي، شوخي ها و لطائف ادبي او دست به دست مي گشت.
اولين کتابي که اُو. هِنري به چاپ رساند «دزدان و پادشاهان» نام داشت، که در کنار هم گذاردن دزدان و شاهان در اين داستان و ايجاد نوعي ارتباط ضمني با يکديگر، موفقيت فوق العاده اي برايش به همراه داشت. اين نويسنده به دليل نوشتار سياسي، انتقادي اش در سال 1903 به زندان افتاد و پس از گذران سه سال محکوميت آزاد شد.